Maniek wylądował :)

W związku z moim przyjazdem do tego imperialistycznego kraju postanowiłem przejąć władzę nad blogiem D&D. I przez najbliższe dwa tygodnie śpiewał będę ja, czyli Jarząbek Wacław, trener drugiej klasy. A więc do rzeczy.

Podróż rozpocząłem na naszym Okęciu,  nawet z nowego terminalu, szczęśliwie oddanego w bólach w ostatnim możliwym terminie. Nowa część lotniska fajna, wygląda całkiem europejsko.

No i rozpocząłem lot na miotle niczym Harry Potter, czyli wystartowaliśmy mikroskopijnym samolocikiem brazylijskiej marki Embraer. Po dwóch godzinach mym oczom ukazał się kraj gdzie świstak siedzi i zawija w sreberka. I tak kurrrcze zawijał, że mało się nie spóźniłem na samolot do Waszyngtonu. Wszystko przez jakąś cholerną kolejkę do okienka i brak informacji, że pasażerów do DC odprawia się zupełnie gdzieindziej. W rezultacie wpadłem do samolotu jako ostatni, zziajany jak pies pasażer. 

Lot do Stolycy to już nuda, nic się nie dzieje, dialogi kiepskie i siedzisz na tyłku przez 8 i pół godziny. Ciasno strasznie, chyba że masz poniżej 160cm wzrostu albo stać cię na klasę biznes. 

W Waszyngtonie to już całkiem fajna akcja. Po wyjściu z lotniska, do miasta zabiera cię autobusik, a na docelowej stacji czeka uśmiechnięta Dominika. Może bez biało-czerwonych goździków ale „misia” oferuje:) Dominik podobno pichci coś w tym czasie w domu. Ku naszemu przerażeniu w momencie gdy zbliżamy się do budynku zauważamy straż pożarną i karetki przed wejściem i już podejrzewamy że Słoń przypalił obiad a wraz z nim siebie i pół kamienicy. Na szczęście to fałszywy alarm.

Tym razem czeka mnie „misiek” z Dominikiem i zwiedzanie nowego lokalu:)

P.S.

Właśnie zaliczyliśmy wieczorne wyprowadzenie na spacer i zasiadamy do nba BOS-HOU. Tak więc póki co bez odbioru. Następna transmisja jak się tylko obudzę (a nie wiem kiedy to będzie bo mój jet-lag jeszcze nie przyszedł).

P.P.S.

Mogę więc zameldować „Maniek wylądował”.